در حالی که تا قبل از سال ۱۹۱۹، پرونده‌های طلاق در کانادا باید توسط مجلس سنا بررسی می‌شدند، در سال ۱۹۱۸ فردی به نام ویلیام بورد و وکیلش عریضه‌ای را برای طلاق تسلیم دادگاه عالی آلبرتا کردند.
استدلال آنها این بود که دادگاه‌های استانی هم می‌توانند به پرونده‌های طلاق رسیدگی کنند. اما از آنجایی که چنین قانونی وجود نداشت، این پرونده به کمیه قضایی ارجاع داده شد.
کمیته قضایی به نفع ویلیام بورد رأی داد و همین، شروع تحول بزرگی در زمینه قانون طلاق در کانادا شد.
پس از آن، در پی تصویب قانونی در کانادا، دادگاه‌های عالی استانی اختیار رسیدگی به پرونده‌های طلاق را پیدا کردند. اولین حکم طلاق در آلبرتا پس از این قانون هم در سال ۱۹۱۹ در دادگاه عالی این استان صادر شد.