شروط ضمن عقد

Prenups & Marital Agreements

در کانادا، شروط ضمن عقد یا “Prenuptial Agreements” (که به اختصار “Prenup” نیز گفته می‌شود) و “Marriage Contracts” یا “Cohabitation Agreements” به توافقات قانونی گفته می‌شود که بین زوجین قبل یا در حین ازدواج (یا زندگی مشترک) تنظیم می‌شود. این شروط برای تعیین حقوق و مسئولیت‌های هر یک از طرفین در صورت جدایی، طلاق، یا مرگ یکی از آنها تنظیم می‌شود. در زیر به جزئیات بیشتر درباره این شروط می‌پردازیم:

۱. Prenuptial Agreement (توافق‌نامه قبل از ازدواج)

تعریف: یک توافق‌نامه قانونی است که پیش از ازدواج توسط دو طرف تنظیم و امضا می‌شود. این توافق‌نامه معمولاً مسائل مربوط به تقسیم دارایی‌ها و نفقه در صورت طلاق یا جدایی را تعیین می‌کند.

محتوا: شامل تعیین تکلیف دارایی‌های هر طرف قبل از ازدواج، تقسیم اموال در صورت طلاق، تعیین مسئولیت‌های مالی، و حتی شروط مربوط به نفقه و حضانت فرزندان است.

قابلیت اجرا: این توافق‌نامه باید به صورت کتبی و با رضایت کامل هر دو طرف تنظیم و امضا شود. هر دو طرف باید فرصت داشته باشند تا مشاوره حقوقی مستقل دریافت کنند. اگر این شروط ناعادلانه یا تحت فشار امضا شده باشد، ممکن است در دادگاه به چالش کشیده شود.

۲. Marriage Contract (قرارداد ازدواج)

تعریف: قرارداد ازدواج می‌تواند پیش یا در حین ازدواج تنظیم شود و مشابه با Prenuptial Agreement است. این قرارداد به تنظیم حقوق و وظایف طرفین در طول ازدواج و در صورت جدایی یا مرگ یکی از طرفین می‌پردازد.

محتوا: علاوه بر موارد مالی و تقسیم اموال، می‌تواند شامل شرایط مربوط به حضانت فرزندان و ترتیبات نفقه نیز باشد.

قابلیت اجرا: مشابه با Prenuptial Agreement، باید به صورت کتبی باشد و هر دو طرف به مشاوره حقوقی مستقل دسترسی داشته باشند.

۳. Cohabitation Agreement (قرارداد زندگی مشترک)

تعریف: این قرارداد برای زوجینی که بدون ازدواج با هم زندگی می‌کنند (به اصطلاح “common-law partners”) تنظیم می‌شود. این قرارداد به مسائل مشابه مانند دارایی‌ها، نفقه، و حضانت فرزندان می‌پردازد.

محتوا: شرایطی برای تقسیم دارایی‌ها، نحوه مدیریت امور مالی در طول زندگی مشترک، و تعهدات مالی در صورت جدایی.

قابلیت اجرا: مانند قراردادهای دیگر، باید به صورت کتبی تنظیم و امضا شود و هر دو طرف باید فرصت مشاوره حقوقی مستقل داشته باشند.

۴. شروطی که نمی‌توان در قرارداد گنجاند:

حضانت فرزندان: دادگاه‌ها تصمیم نهایی درباره حضانت فرزندان را بر اساس منافع بهترین کودک اتخاذ می‌کنند، بنابراین شروطی که حضانت را پیشاپیش تعیین می‌کند، ممکن است در دادگاه اجرایی نباشد.

حقوق و وظایف زناشویی: شروطی که حقوق و وظایف شخصی در زندگی زناشویی را مشخص می‌کنند (مانند تقسیم وظایف خانگی)، معمولاً در دادگاه‌ها معتبر شناخته نمی‌شوند.

شرایط غیرقانونی یا ناعادلانه: هر شرطی که غیرقانونی، ناعادلانه، یا تحت فشار امضا شده باشد، ممکن است توسط دادگاه به چالش کشیده شود و اجرایی نباشد.

۵. لزوم مشاوره حقوقی مستقل:

مشاوره حقوقی: برای تضمین اعتبار این توافق‌نامه‌ها در دادگاه، هر طرف باید از یک وکیل مستقل استفاده کند تا از حقوق و تعهدات خود آگاه شود. این امر به جلوگیری از ادعاهای ناعادلانه بودن یا امضای تحت فشار کمک می‌کند.

خلاصه:

شروط ضمن عقد یا توافق‌نامه‌های پیش از ازدواج، قراردادهای ازدواج، و قراردادهای زندگی مشترک در کانادا ابزاری قانونی هستند که به زوجین اجازه می‌دهند تا حقوق و مسئولیت‌های مالی خود را در صورت جدایی یا طلاق تعیین کنند.